Als je naar iets kijkt, kan dat dan absolute zekerheid geven?
Kunnen onze zintuigen ons bedriegen en ons een illusie van de werkelijkheid geven? En hoe weten we dat we niet dromen maar waarnemen? Misschien is het zoals schrijfster Anais Nin zei, we zien dingen niet zoals ze ze zijn maar zoals wij zijn.
Manon Van Neste
Ik stel mezelf in vraag en met mijn werk wil ik een spel leiden waarbij ik anderen zichzelf in vraag laat stellen. Ik maak beeldende kunst met de interactie met de toeschouwer als middel. Mijn werk is hierbij in hoofdzaak formalistisch.
Ik hou van het proces om met mijn handen te werken om een zekere schoonheid te zoeken. Ik daag mijn toeschouwer uit om vorm te herkennen in mijn werk die uiteindelijk zal leiden naar schoonheid.
Maar wat als wij aan niets worden herinnerd bij het kijken, herkennen wij dan ook niets? Dan is er emotie. Een inwendige reactie die iets teweeg brengt en als er iets wordt teweeggebracht, is er dan geen herkenning?
Atelierwerk
Het is me niet te doen om de beweging te bevriezen maar om verrast te worden door de voortdurende verandering en het aanbod van steeds nieuwe beelden. Mijn werk is atelierwerk, experiment, probeersel, vernietiging, beschadiging en kijken. De tekening is als van herkomst, een spoor dat leidt naar mijn wereld.
